77 καλλιτέχνες, 40 διαφορετικά σημεία της Αττικής και ένα αριστούργημα της ελληνικής λογοτεχνίας, συνθέτουν τον καμβά της δράσης και της δημιουργίας του «εναλλακτικού» video «Παίζουμε Οικολογικά -- Ζούμε Λογικά -- Ενεργούμε Ομαδικά»! ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011
Γ.Ρίτσος «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας» του Πολυτεχνείου
ΑΘΗΝΑ 16 Νοεμβρίου 1973
Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια
ωραία παιδιά δικά μας με τη μεγάλη θλίψη των ανδρείων
αψήφιστοι, όρθιοι στα Προπύλαια στον πέτρινο αέρα, έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι
πώς μεγαλώνει το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου
17 Νοεμβρίου
Βαριά σιωπή διάτρητη απ΄τους πυροβολισμούς, πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι,
ποιός θα πει περιμένω μέσα απ το μέσα μαύρο.
Μικροί σχοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια μ΄έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο,
κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί και το μοναχικό σκυλί στ΄ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ΄τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους
πάνω απ΄τα τανκς μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς..
Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε; πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;
Τι πήρε το INTERNET από τη ζωή μας!
Η ΙΔΕΑ, εξαιρετική και ενδιαφέρουσα, ανήκει στην αγγλική εφημερίδα Ντέιλι Τέλεγκραφ.
Δεν υποτιμά (κάθε άλλο μάλιστα) τα «άπειρα θετικά» που μας έχει προσφέρει το Διαδίκτυο, ιδίως τα τελευταία 15 χρόνια που η χρήση του έχει απλωθεί σχεδόν παντού στον κόσμο. Ομως (και εδώ αρχίζουν, και μάλλον δεν τελειώνουν, τα «πλην»), το Ιντερνετ:
1. Κατήργησε την τέχνη της ευγενικής διαφωνίας. Μπείτε σε οποιοδήποτε μπλογκ ή πόρταλ και διαβάστε...απόψεις αναγνωστών-επισκεπτών. Η επιθετικότης και η αγένεια περισσεύουν.
2. «Εσβησε» τον σεβασμό για τον θάνατο κάθε διασήμου προσώπου. Η περίπτωση του Μάικλ Τζάκσον είναι χαρακτηριστική. Στο Twitter κυκλοφορούν μερικά από πιο κρύα και αισχρά ανέκδοτα που έχετε «ακούσει» ποτέ.
3. «Σκότωσε» τα ολόκληρα άλμπουμ μουσικής. Κάποτε, ακούγαμε όλον τον δίσκο. Τώρα, θριαμβεύει το «σιγκλάκι». Μπαίνεις σε κάποιο μουσικό site, επιλέγεις μόνο το «χιτ», το αγοράζεις με πολύ λίγα χρήματα, και αυτό ήταν! Νομίζεις πως άκουσες την τελευταία δουλειά της Εϊμι Ουάινχαους, ας πούμε...
4. Εδιωξε την «ωραία αγωνία» που είχε ένας έφηβος, καθώς έστεκε δίπλα σε ένα περίπτερο ή μπροστά στα ράφια με τα «πονηρά περιοδικά» ενός βιβλιοπωλείου, με τη φύση του σε έναν ασυγκράτητο πανηγυρισμό, να αγοράσει ένα στα μουλωχτά και σαν τον κλέφτη, τοίχο τοίχο, να απομακρυνθει για να βρεθεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην... ευλογημένη του μοναξιά. Τώρα, με ένα κλικ τα έχεις όλα μπροστά σου, εύκολα. Χάθηκε το σασπένς.
5. Εξαφάνισε τη διά χειρός αλληλογραφία. Τη σκότωσε το e-mail. Μαγικό και γρήγορο, το δίχως άλλο. Ομως, δύσκολο να πιστέψεις πως θα 'ρθει η μέρα που θα δημοσιευτούν κάποτε τα e-mails του «χι» σπουδαίου λογοτέχνη προς έναν εξίσου σπουδαίο συνάδελφό του, ερωμένη ή γυναίκα του, κ.λπ. Τα «γράμματα στον τάδε...» δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά. Δεν ταιριάζει το άπλωμα των συναισθημάτων σε ένα μέιλ.
6. Χάθηκε η μνήμη. Καλό, από τη μία, γιατί πού να θυμάσαι «όλες αυτές τις πληροφορίες». Κακό, από την άλλη, γιατί με τα Wikipedia, τα Google και τα συναφή δεν χρειάζεται πια να θυμάσαι τίποτα.
7. Εκλεψε τον ελεύθερο, δημιουργικό χρόνο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που γέμισες κάποιες άδειες ώρες σου διαβάζοντας ένα βιβλίο, κάνοντας κάποιο μερεμέτι, φτιάχνοντας τις γλάστρες στη βεράντα, ζωγραφίζοντας ένα τοπίο με τις ακουαρέλες σου; Οι ώρες που «σκοτώνουμε» πια στο Ιντερνετ, με χρήσιμο ή και άχρηστο σερφάρισμα, μας άφησαν υπόλοιπο «μηδέν».
8. Πάνε και τα φωτογραφικά μας άλμπουμ. Τώρα όλες οι φωτογραφίες είναι φορτωμένες στο PC, στο laptop και, αν είσαι προνοητικός, σε CD-Rom ή και σε σκληρό δίσκο. Πόσοι φίλοι να μαζευτούν γύρω από μια μικρή οθόνη για να δουν τις φωτογραφίες «από το νησί το καλοκαίρι» ή «από την εκδρομή μας στην Ντίσνεϊλαντ»; Στιγμές, που κάποτε τις μοιραζόμασταν...
9. Πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές αναφοράς. Προσφέρει πολλές πληροφορίες το Ιντερνετ. Οι αξιόπιστες θέλουν ψάξιμο, γνώσεις και λογική. Οι περισσότερες από αυτές κοστίζουν, μάλιστα. Σου ζητάνε συνδρομή για να έχεις πρόσβαση. Λίγοι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν. Θέλουν τσάμπα πληροφορίες. Που δεν είναι πάντα σωστές...
10. Σεβασμός στον προσωπικό μας χώρο. Ολα είναι προσβάσιμα. Οπου και να είσαι, μπορούν να σε βρουν. Ακόμη κι όταν κοιμάσαι, δεν είσαι μόνος. Κάποιος σου στέλνει μέιλ. Κάποιος διαβάζει το βιογραφικό σου. Κάποιος βλέπει στη φωτογραφία σου πόσο πάχυνες. Κάποιος, στα σάιτς με τις fake (δηλαδή τις μονταρισμένες) φωτογραφίες, σε έχει κάνει σέξι, αποκρουστικό, μίστερ Κόσμο και ανάσκελα σε φέρετρο.
ΥΓ: Στείλτε και σεις τις ιδέες σας, αν θέλετε. Οχι για το τι έδωσε στη ζωή μας το Ιντερνετ, αλλά τι πήρε από τη ζωή μας...
Από τον ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Ελευθεροτυπία
ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Υποστηρικτικό υλικό για τους μαθητές που έχουν θέμα ερευνητικής εργασίας: "Γυναίκα και διακρίσεις στον αθλητισμό".
http://www.isotita-epeaek.gr/photo_yliko_1.htm
Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011
25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Η βία μετατρέπει συχνά τις γυναίκες σε ένα δραματικό πρόσωπο
 |
Tης Αναστασίας Καραπατσιά
Βία κατά των γυναικών και κοριτσιών......Η πιο διαδεδομένη και πιο αποσιωπημένη μορφή βίας, σε όλο τον πλανήτη. Στην οικογένεια, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην εργασία, στο δρόμο, στις περιοχές με πολεμικές συρράξεις, στα κυκλώματα εμπορίας, οι γυναίκες γίνονται δέκτες της ανδρικής πολύμορφης βίας καθώς και της προκατάληψης, της άγνοιας, της φτώχειας, της ίδιας της οικογένειας, της ίδιας της κοινωνίας.
Η καθιέρωση της 25ης Νοεμβρίου από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ως η Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της Βίας κατά των Γυναικών, αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος και την αναγκαιότητα λήψης αποτελεσματικών μέτρων για την προστασία των γυναικών. Σκοπός της ημέρας είναι να μας ευαισθητοποιήσει και να μας υπενθυμίσει ότι ακόμα και στην εποχή μας οι γυναίκες πέφτουν θύματα ψυχολογικής, σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης και πολλές φορές φοβούνται να μιλήσουν.
Το φαινόμενο στην Ελλάδα
Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Η ενδο-οικογενειακή βία, θύματα της οποίας είναι κυρίως οι γυναίκες, αποτελεί φαινόμενο που παρατηρείται σε όλες τις περιοχές της χώρας και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Σύμφωνα με την πρώτη σχετική έρευνα
Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Η ενδο-οικογενειακή βία, θύματα της οποίας είναι κυρίως οι γυναίκες, αποτελεί φαινόμενο που παρατηρείται σε όλες τις περιοχές της χώρας και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Σύμφωνα με την πρώτη σχετική έρευνα
που ολοκληρώθηκε στη χώρα μας το 2003 το φαινόμενο της βίας κατά γυναικών έχει λάβει μεγάλη έκταση με ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών να μην αναγνωρίζει ότι υφίσταται βία στο οικογενειακό του περιβάλλον και ένα ποσοστό 33.3% να αυτοενοχοποιείται. Μια άλλη σχετική έρευνα αποκαλύπτει σημαντικά στοιχεία για τα ποσοστά κακοποίησης. Σύμφωνα με αυτή, οι γυναίκες που υφίστανται βία ήταν έγγαμες σε ποσοστό 66,9%, άνεργες 55,8%, απόφοιτες Λυκείου 26,5%, ο μέσος όρος ηλικίας τους ήταν 40 έτη ενώ,το 79,4% είχε υποστεί βία από το σύζυγο ή το σύντροφό τους.
Η βία κατά των γυναικών είναι ένα ένα φαινόμενο που εμφανίζεται σε όλα τα πολιτισμικά και οικονομικά περιβάλλοντα και αφορά γυναίκες όλων των μορφωτικών και οικονομικών επιπέδων. Ένα φαινόμενο που αποτελεί ένα από τα πλέον μελανά σημεία του σύγχρονου πολιτισμού μας. Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας αντανακλάται στην ελευθερία και στο δικαίωμα που έχουν οι πολίτες στην ζωή. Και η γυναίκα όμως είναι ένας ισότιμος πολίτης με δικαίωμα στην ζωή...Τη ζωή που αυτή ονειρεύτηκε και όχι άλλοι για αυτήν...
ΠΗΓΗ: www.politismos.com
Προικοσύμφωνα που έμειναν στην ιστορία!
Ενδιαφέρον υλικό για όσους έχουν αναλάβει την ερευνητική εργασία με θέμα :"Ο θεσμός της προίκας"
Το περιεχόμενο περισσότερων από 3000 προικοσυμφώνων από κάθε περιοχή της Ελλάδας πήρε ηλεκτρονική μορφή, χάρη στο πρόγραμμα "Γαμήλια συμβόλαια στον ελληνικό χώρο 1500-1830", που εκπονήθηκε στο διάστημα της δεκαετίας 2000-2010 στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών, με επιστημονικά υπεύθυνη την επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Αγλαΐα Κάσδαγλη.
"Η προίκα υπήρχε από τα αρχαία χρόνια και αποτελούσε τη συμβολή της γυναίκας στον κοινό βίο. Αν και υπάρχουν αναφορές σε προικοσύμφωνα σε διάφορες πηγές, τα πρώτα ελληνικά προικοσύμφωνα που σώζονται χρονολογούνται γύρω στο 1500. Μέσα από τα προικοσύμφωνα βλέπει κανείς πώς γινόταν η μεταβίβαση της περιουσίας από τη μια γενιά στην άλλη και συχνά προικοσύμφωνα και διαθήκες αλληλοσυμπληρώνονταν.
Την προίκα την έδινε ο γονιός, ο θείος ή κάποιος άλλος συγγενής για να εξασφαλιστεί η νέα γενιά, αλλά και για να εξασφαλιστεί ο ίδιος ο προικοδότης στα γηρατειά του. Δηλαδή, έτσι εξασφαλιζόταν η συνέχεια μέσα στην οικογένεια.
Συνήθως. η προίκα αποτελούνταν από ρούχα και οικοσκευή, αλλά οι πιο πλούσιοι έδιναν κοσμήματα, χωράφια και σπίτια. Βλέπει κανείς σε προικοσύμφωνα να δίνονται ρούχα φορεμένα , το χρησιμοποιημένο τηγάνι της γιαγιάς ή δυο ρίζες ελιές σε ένα χωράφι ξένο κ.λπ.", εξήγησε στο ana-mpa η κ. Κάσδαγλη.
Προικοσύμφωνα που έμειναν στην ιστορία
Εικόνες και "άρωμα" μιας άλλης εποχής αποπνέουν κιτρινισμένα έγγραφα, βγαλμένα από αρχεία συμβολαιογράφων ή φυλαγμένα ευλαβικά από απογόνους ανθρώπων, που έφυγαν από τη ζωή χρόνια πριν. Χαρτιά πολυκαιρισμένα, που άλλοτε προκαλούν γέλιο και άλλοτε σκεπτικισμό.
Όπως ένα προικοσύμφωνο, που χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, με το οποίο "εν ονόματι της Αγίας Τριάδος και της κόρης Κοκόνας προστάτιδος της Νήσου Πόρου" η μελλόνυμφη Κητή προικίζεται- μεταξύ άλλων- με "δύο μεσοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα, ενάμισυ ζευγάρι σκάλτσες, έως ότου γίνη ο γάμος έχει καιρόν να πλέξη και την άλλη να γίνουν δυο ζευγάρια, δυο ζευγάρια παπούτσια το ένα μπαλωμένο", ενώ του γαμπρού του δίνεται "μια σκούφια, να φορά βραδιά παρά βραδιά για να μην τρυπήσει γρήγορα".
Στην προίκα της Κητής περιλαμβάνονται ακόμη δυο τσουκάλια της προγιαγιάς της, ένα...
ουροδοχείο "παστρικό και άπιαστο", αλλά και δυο κότες, ένας πετεινός, ένα κόσκινο κουκιά, σπιτίσια μακαρόνια και δυο οκάδες ελιές!
Ή ένα άλλο προικοσύμφωνο που συντάχθηκε στις 13-2-1898 (το ανακάλυψε στη Βέροια ο μελετητής Γιώργος Χιονίδης και παρουσιάστηκε στο Η΄ Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας), με το οποίο δίνεται προίκα συνολικής αξίας 50.000 γροσιών, στην οποία- μεταξύ άλλων- περιλαμβάνεται ένα σπίτι επιπλωμένο και ένα χωράφι στο σιδηροδρομικό σταθμό, με τον όρο ο γαμπρός και η νύφη να συγκατοικήσουν εφ' όρου ζωής με τους δύο γονείς της κοπέλας.
Πλούσια νύφη πρέπει να ήταν η Μαργήτσα, κόρη του Θεολόγου Δημητράκη, από τον Πλάτανο της Ανατολικής Θράκης, την οποία ο πατέρας της προίκισε το 1919, όχι μόνο με ρούχα, στρώματα, παπλώματα, σεντόνια, πετσέτες, υφάσματα μεταξωτά, αλλά και με χρυσαφικά και χωράφια.
"Το ενδιαφέρον στο προικοσύμφωνο της γιαγιάς μου της Μαργήτσας είναι ότι και ο γαμπρός, δηλαδή ο παππούς μου, δίνει στη νύφη ένα χρυσό πεντόλιρο, δύο χρυσά δαχτυλίδια, μία χρυσή καρφίτσα, χρυσό ρολόι, και διαμαντένιο σταυρό με χρυσή καδένα", αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μάρθα Αργιαντοπούλου, στα χέρια της οποία πέρασε το προικοσύμφωνο της γιαγιάς από τη θεία της.
"Ο παππούς μου και η γιαγιά μου, όταν ήρθαν στην Ελλάδα δεν έφεραν μαζί τους περιουσιακά στοιχεία. Ήταν πάμφτωχοι. Φαίνεται, όμως, πως στον Πλάτανο, όπου ζούσαν, ήταν πλούσιοι. Εκείνη την εποχή είχαν καταστραφεί τα αμπέλια των Γάλλων από φυλοξήρα και για να κάνουν κρασί αναγκάστηκαν να αγοράσουν όλη την παραγωγή σταφυλιών από τα Γανοχώρια, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο Πλάτανος. Έτσι, μπορεί να εξηγηθεί πώς πλούτισαν οι κάτοικοι του Πλάτανου, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο προπάππους μου", αναφέρει η κ. Αργιαντοπούλου.
Παράλληλα, τονίζει ότι "το προικί της γυναίκας ήταν σιδεροκέφαλο", δηλαδή μπορεί να διαχειριζόταν την προίκα ο άντρας, αλλά δεν μπορούσε να την εκποιήσει, διότι η κυριότητα ανήκε στη γυναίκα. Σε περίπτωση διαζυγίου, την έπαιρναν τα παιδιά ή αν δεν υπήρχαν παιδιά την έπαιρνε πίσω η γυναίκα.
Σύμφωνα με την κ. Κάσδαγλη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιοχή των Κυκλάδων, όπου προίκα δεν έδινε μόνο η νύφη, αλλά και ο γαμπρός.
Μάλιστα, το σπίτι της γυναίκας το έπαιρνε ως προίκα η πρώτη κόρη, η οποία είχε την υποχρέωση να δώσει το όνομα της μητέρας της στο κορίτσι που θα γεννούσε και στην κυριότητα του οποίου θα περνούσε η προίκα της μάνας.
Αντιθέτως, το σπίτι του άντρα περνούσε στην κυριότητα του γιού του, ο οποίος έπρεπε να πάρει το όνομα του παππού από την πλευρά του πατέρα.
"Η προίκα υπήρχε από τα αρχαία χρόνια και αποτελούσε τη συμβολή της γυναίκας στον κοινό βίο. Αν και υπάρχουν αναφορές σε προικοσύμφωνα σε διάφορες πηγές, τα πρώτα ελληνικά προικοσύμφωνα που σώζονται χρονολογούνται γύρω στο 1500. Μέσα από τα προικοσύμφωνα βλέπει κανείς πώς γινόταν η μεταβίβαση της περιουσίας από τη μια γενιά στην άλλη και συχνά προικοσύμφωνα και διαθήκες αλληλοσυμπληρώνονταν.
Την προίκα την έδινε ο γονιός, ο θείος ή κάποιος άλλος συγγενής για να εξασφαλιστεί η νέα γενιά, αλλά και για να εξασφαλιστεί ο ίδιος ο προικοδότης στα γηρατειά του. Δηλαδή, έτσι εξασφαλιζόταν η συνέχεια μέσα στην οικογένεια.
Συνήθως. η προίκα αποτελούνταν από ρούχα και οικοσκευή, αλλά οι πιο πλούσιοι έδιναν κοσμήματα, χωράφια και σπίτια. Βλέπει κανείς σε προικοσύμφωνα να δίνονται ρούχα φορεμένα , το χρησιμοποιημένο τηγάνι της γιαγιάς ή δυο ρίζες ελιές σε ένα χωράφι ξένο κ.λπ.", εξήγησε στο ana-mpa η κ. Κάσδαγλη.
Προικοσύμφωνα που έμειναν στην ιστορία
Εικόνες και "άρωμα" μιας άλλης εποχής αποπνέουν κιτρινισμένα έγγραφα, βγαλμένα από αρχεία συμβολαιογράφων ή φυλαγμένα ευλαβικά από απογόνους ανθρώπων, που έφυγαν από τη ζωή χρόνια πριν. Χαρτιά πολυκαιρισμένα, που άλλοτε προκαλούν γέλιο και άλλοτε σκεπτικισμό.
Όπως ένα προικοσύμφωνο, που χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, με το οποίο "εν ονόματι της Αγίας Τριάδος και της κόρης Κοκόνας προστάτιδος της Νήσου Πόρου" η μελλόνυμφη Κητή προικίζεται- μεταξύ άλλων- με "δύο μεσοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα, ενάμισυ ζευγάρι σκάλτσες, έως ότου γίνη ο γάμος έχει καιρόν να πλέξη και την άλλη να γίνουν δυο ζευγάρια, δυο ζευγάρια παπούτσια το ένα μπαλωμένο", ενώ του γαμπρού του δίνεται "μια σκούφια, να φορά βραδιά παρά βραδιά για να μην τρυπήσει γρήγορα".
Στην προίκα της Κητής περιλαμβάνονται ακόμη δυο τσουκάλια της προγιαγιάς της, ένα...
ουροδοχείο "παστρικό και άπιαστο", αλλά και δυο κότες, ένας πετεινός, ένα κόσκινο κουκιά, σπιτίσια μακαρόνια και δυο οκάδες ελιές!
Ή ένα άλλο προικοσύμφωνο που συντάχθηκε στις 13-2-1898 (το ανακάλυψε στη Βέροια ο μελετητής Γιώργος Χιονίδης και παρουσιάστηκε στο Η΄ Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας), με το οποίο δίνεται προίκα συνολικής αξίας 50.000 γροσιών, στην οποία- μεταξύ άλλων- περιλαμβάνεται ένα σπίτι επιπλωμένο και ένα χωράφι στο σιδηροδρομικό σταθμό, με τον όρο ο γαμπρός και η νύφη να συγκατοικήσουν εφ' όρου ζωής με τους δύο γονείς της κοπέλας.
Πλούσια νύφη πρέπει να ήταν η Μαργήτσα, κόρη του Θεολόγου Δημητράκη, από τον Πλάτανο της Ανατολικής Θράκης, την οποία ο πατέρας της προίκισε το 1919, όχι μόνο με ρούχα, στρώματα, παπλώματα, σεντόνια, πετσέτες, υφάσματα μεταξωτά, αλλά και με χρυσαφικά και χωράφια.
"Το ενδιαφέρον στο προικοσύμφωνο της γιαγιάς μου της Μαργήτσας είναι ότι και ο γαμπρός, δηλαδή ο παππούς μου, δίνει στη νύφη ένα χρυσό πεντόλιρο, δύο χρυσά δαχτυλίδια, μία χρυσή καρφίτσα, χρυσό ρολόι, και διαμαντένιο σταυρό με χρυσή καδένα", αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μάρθα Αργιαντοπούλου, στα χέρια της οποία πέρασε το προικοσύμφωνο της γιαγιάς από τη θεία της.
"Ο παππούς μου και η γιαγιά μου, όταν ήρθαν στην Ελλάδα δεν έφεραν μαζί τους περιουσιακά στοιχεία. Ήταν πάμφτωχοι. Φαίνεται, όμως, πως στον Πλάτανο, όπου ζούσαν, ήταν πλούσιοι. Εκείνη την εποχή είχαν καταστραφεί τα αμπέλια των Γάλλων από φυλοξήρα και για να κάνουν κρασί αναγκάστηκαν να αγοράσουν όλη την παραγωγή σταφυλιών από τα Γανοχώρια, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο Πλάτανος. Έτσι, μπορεί να εξηγηθεί πώς πλούτισαν οι κάτοικοι του Πλάτανου, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο προπάππους μου", αναφέρει η κ. Αργιαντοπούλου.
Παράλληλα, τονίζει ότι "το προικί της γυναίκας ήταν σιδεροκέφαλο", δηλαδή μπορεί να διαχειριζόταν την προίκα ο άντρας, αλλά δεν μπορούσε να την εκποιήσει, διότι η κυριότητα ανήκε στη γυναίκα. Σε περίπτωση διαζυγίου, την έπαιρναν τα παιδιά ή αν δεν υπήρχαν παιδιά την έπαιρνε πίσω η γυναίκα.
Σύμφωνα με την κ. Κάσδαγλη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιοχή των Κυκλάδων, όπου προίκα δεν έδινε μόνο η νύφη, αλλά και ο γαμπρός.
Μάλιστα, το σπίτι της γυναίκας το έπαιρνε ως προίκα η πρώτη κόρη, η οποία είχε την υποχρέωση να δώσει το όνομα της μητέρας της στο κορίτσι που θα γεννούσε και στην κυριότητα του οποίου θα περνούσε η προίκα της μάνας.
Αντιθέτως, το σπίτι του άντρα περνούσε στην κυριότητα του γιού του, ο οποίος έπρεπε να πάρει το όνομα του παππού από την πλευρά του πατέρα.
ΠΗΓΗ: www.flashnews.gr
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011
Η μορφή της μάνας στην εικαστική δημιουργία, στη λογοτεχνία, στο θέατρο, στη μουσική
http://users.sch.gr/mstamati/MANA/
Εδώ μπορεί η ομάδα που ανέλαβε, στα πλαίσια του μαθήματος Νεοελληνική Λογοτεχνία της Α΄ Λυκείου, την ερευνητική εργασία με θέμα :"Η μορφή της μάνας στην εικαστική δημιουργία, στη λογοτεχνία, στο θέατρο, στη μουσική" να βρει αξιόλογο υλικό για τη σύνθεση της εργασίας τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)